Ş. Cemşîd Siyamend...

 

 

Çavên zêrî,

Gemiyên xwe bi darên şikestî diajon

Bayê reş destan davêje canekî

Nû guleyek di qirikê de

Û du parçe hesin, di tenişta xwe de girtiye

Bi rêz cîhana jêrîn,

Berî gemiyên winda,

Didine giravên mirinê

Kebaniya tariyê,

Şûrên xwe diavêjin

Diavêjin ji bermayê keça ronahiyê re

Wê di çavên rojê de, serjêbikin

Xwîna sor,

Xircikên azahiyê dide pişta xwe

Rêka pênabertiyê di birînê de dibîne,

Lê, ew hîn dikare

Êriş li ser kozikên êşê bike

Bi kenekî fedokî