Îskan AMED

Ji bo bîranîna Ş. Amed (Bayram DÜN)...

 

 

Xeberek şevên qetranê

Pêtên agiran xiste dilê min…

Hevalê min…

Mêrxasekî egîd…

Qelibî

Axa bajarê min…

 

Dîmenên te yên rûken

Û bejn û bala te ya heybet

Bû mêvanê hêstên min…

 

Bi bayekî gerok ra

Bi stêrên dûr ra

Ketim nav xemgîniya…

 

Ewrên xapînok vêqetînek mij

Dibarand li ser min…

Qûtbûyîna çavên te…

Te digot

Şîn girê nede heval

Hêstran nebarîne ji çûyîna min ra…

 

Ma em nebûn berdewamkirina

Xeyal û armancên hevalan?

Ma em nebûn sozdarên ji dil?

 

Min îro soza xwe pêk anî

Maçek ji dilê min

Mina çûkekî daniye ser enîya te…

 

Darbestek

Bê hêst

Egîdek

Ber

Bi

Axê

Bir…

 

Çavên te yên girtî

Rûyên te yên bedew

Dîlê te yê mezin

Di nav dûayan da

Bi tîlîliyên

Dayîkên Amed’ê.

 

Bi axê ra bû yek…

Ma gelo…

Bi çend bêr axê dawî dibe…

Çiroka egîdekî…

 

Nû destpê kir jiyan

Nû destpê kir beza li pey xeyalan…

Qey dawî dibe ew qêrîn?

Qêrînek ku di hinavên xwe da

Azadiyê dîhevîne…

 

Dil azad be mirin çi ye…

Çem dîherîkin…

Dar şîn dibin kûlîlk dibişkivin

Û hevalên te dimeşîn