Ş. Rêzan LOKMAN (Seyfettîn ANT)...

 

 

Çend sal û zeman

Çend dem û dewran

Geh li ser rûyê asîmana

Siterka ciwan

Geh jî, li heyva çarde şevî dibî perperok

Car ji guleke xemlandî

 

Hesreta dîtina te, bûye silaveke evînê

Di çavên min de,

Wekî pêlên buhara dînik

Axê ji erdê didizin

Li ser rûyê min dibin kermiçek

Kurên ku dihesînin

Carna te dibînim

Carne jî wekî şevên Nîsan’ê

Baran dibare

Û şev reş û tarî dibe

Ez xwe jî nabînim

Ma nebes e dîlbera min!?

 

Qet çênabe.... tenê.

Were xewnên min

Xemê necivîne,

Awirên te hişte dilê min de,

Wekî dojehê geş dibe.

Lê tenê xatirên,

Çavên min e ji bêxewî

Bûne bizotên agirê çirak e

Li bin siya evînê

Di avên dijmin de,

Bûye xewneke dost

Ma ne bese!...

Ji mehkûmên azadiyê re

Şevekê bibe mêvan,

Hêviya li bin tavê